29 grudnia 2020
Wraz z Teatrem Narodowym i Teatrem Wielkim – Operą Narodową, Dramatyczny był potentatem wydawniczym w dziedzinie plakatu teatralnego, a jego zasługi w tej dziedzinie to nie tylko liczbowe sukcesy – ale przede wszystkim skupienie wokół instytucji najwybitniejszych twórców najpierw rodzącej się, a potem święcącej światowe triumfy „polskiej szkoły plakatu”. Symbioza twórców i instytucji przynosiła korzyści obu stronom: projektantom – bo dzięki kolejnym zleceniom mogli nie tylko zarobić „na chleb”, ale i rozwijać się w dziedzinie twórczości, którą trudno uprawiać „do szuflady”. Teatrowi – bo plakaty, obecne w przestrzeni publicznej – kierowały uwagę i na nie same i ich autorów, i na wydawcę, i na spektakle, do których powstawały. Rozumieli to kolejni dyrektorzy Dramatycznego: Marcin Meller, który systematyczną działalność edytorską w dziedzinie plakatu rozpoczął, Jan Świderski, Andrzej Szczepkowski, Jan Bratkowski, Gustaw Holoubek.