Helena Gruszecka

Helena Gruszecka - Detke, także Krasnowiecka, Birnbaum (20 VII 1901 Częstochowa - 5 VIII 1982 Warszawa), aktorka. Po ukończeniu szkoły średniej w Łodzi debiutowała w miejscowym t. w sez. 1920/21. W l. 1921-27 występowała w T. Polskim i T. Reduta w Wilnie. W 1922 zdała aktorski egzamin ZASPu. W l. 1927-28 grała w Warszawie, m.in. w T. Nowości i w t. Sensacji, następnie w T. Nowym w Poznaniu, a w sez. 1929/30 w T. Miejskim w Lublinie. W l. trzydziestych była aktorką scen warsz., m.in. jesienią 1930 występowała w t. Uśmiech Warszawy, w sez. 1932/33 w T. Kameralnym (gościnnie w T. Polskim w Poznaniu), w sez. 1933/34 w Instytucie Reduty, w l. 1934-38 w T. Ateneum i T. Aktora, w sez. 1938-39 w T. Buffo. Również po II wojnie świat, grała w Warszawie: w T. miasta st. Warszawy (1944), Miejskich T. Dramatycznych (1945-48), T. Ludowym (1948-54), T. Estrady potem pn. Komedia (1954-71). Grała m.in. Marię Pamfiłowną ("Człowiek z teką" Fajki), Pieczorkinę ("Trzy pary jedwabnych pończoch" Romanowa), Hortensję ("Typ A" Morozowicz-Szczepkowskiej), Eulalię ("Marcowy kawaler" Blizińskiego), Arinę Pantelejmonowną ("Ożenek" Gogola), Żelazną ("Panna Maliczewska" Zapolskiej), w okresie powojennym Dobrójską ("Śluby panieńskie" Fredry), Lipowską ("Szczęście Frania" Perzyńskiego), Panią Hopkins ("My fair lady" Loevego), Julię ("Kłamczucha" Hennequina). Sporadycznie reżyserowała, m.in. "Człowieka, który szukał śmierci" Eftimiu (Miejskie T. Dram. 1947), "Inżyniera" R.H. Winawera (T. Ludowy, 1956).

Źródło: Almanach Sceny Polskiej 1981/1982