Jolanta Olszewska
Biografia
Ur. 13 IX 1960 w Warszawie
Aktorka.
Absolwentka Wydziału Aktorskiego PWST w Warszawie (1983). W latach 1983-1987 aktorka Teatru im. Horzycy w Toruniu. W 1987 r. za dyrekcji Zbigniewa Zapasiewicza zaangażowała się do Teatru Dramatycznego m.st. Warszawy. Zadebiutowała tu rolą Prezydentowej de Tourvel w Niebezpiecznych związkach Hamptona w reżyserii Zbigniewa Zapasiewicza.
W pierwszych latach pracy zagrała tytułową rolę w Ifigenii w Taurydzie Goethego w reżyserii Stefana Mikołajczaka. „Olszewska w pełni panuje nad głosem, precyzyjnie wyraża i stopniuje napięcie, w klarowny sposób przekazuje tekst. Jest powściągliwa a jednak stwarza bogatą postać młodej kobiety nękanej samotnością i nieoczekiwanie sprzecznymi w tej sytuacji uczuciami: rodzinnej miłości i szczególnym przywiązaniem do prawdy i uczciwości” – napisała w recenzji Hanna Szczawińska („Słowo Powszechne” 1989 nr 97).
Na zmianę z Ewą Isajewicz-Telegą wystąpiła w roli Franciszki w adaptacji W poszukiwaniu straconego czasu Prousta, przygotowanej przez Waldemara Matuszewskiego. W chwalonej inscenizacji Mewy Czechowa, wystawionej przez Andrzeja Domalika, Olszewska zagrała Maszę. O roli pisał Jarosław Komorowski: „Masza Jolanty Olszewskiej odgradza się od życia formą żałobnego kostiumu i wystylizowanego gestu, obojętnością rozpaczy” („Goniec Teatralny” 1991 nr 32).
Z polskiego repertuaru klasycznego pochodziły również role w przedstawieniach Macieja Prusa: w Nie-Boskiej komedii z Niedokończonym poematem Krasińskiego oraz w Kordianie Słowackiego (Laura).
Źle przyjęto przedstawienie Roberto Zucco Koltesa w reżyserii debiutującego Pawła Łysaka, w którym Olszewska zagrała matkę tytułowego bohatera. Aktorka wystąpiła również w spektaklach innych młodych reżyserów, którzy pracowali w Dramatycznym w połowie lat 90., m.in. w Przemianie wg Kafki w reżyserii Zbigniewa Brzozy, Historyi o chwalebnym Zmartwychwstaniu Pańskim Mikołaja z Wilkowiecka oraz głośnych inscenizacjach Krzysztofa Warlikowskiego: w Elektrze Sofoklesa i Poskromieniu złośnicy Szekspira.
Zagrała także w przedstawieniach reżyserowanych przez Piotra Cieślaka: Szkarłatnej wyspie wg Bułhakowa, Operze żebraczej Havla, Wszystko dobre, co się dobrze kończy Szekspira, Morderstwie Levina, Obsługiwałem angielskiego króla wg Hrabala, Iwonie Gombrowicza.
Zauważona została rola nomen omen Niemej w sztuce Alina na zachód Dobbrowa w reżyserii Pawła Miśkiewicza, „pięknie celebrująca wewnętrzną wolność w poniżeniu” – jak pisała Anna R. Burzyńska („Tygodnik Powszechny” 2006 nr 4). Za rolę tę Jolanta Olszewska została uhonorowana nagrodami na Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy i na Kaliskich Spotkaniach Teatralnych w 2006 r. Miśkiewicz zaangażował ją także do swojej inscenizacji Peer Gynta Ibsena.
Olszewska pojawiła się w obsadzie spektaklu Krystiana Lupy: w Powrocie Odysa wg Wyspiańskiego oraz miała swój udział w jego eksperymentalnych pracach: Persona. Tryptyk / Marylin i Persona. Ciało Simone.
Ostatnią rolą aktorki w Teatrze Dramatycznym była Suflerka w Szalbierzu Spiro w reżyserii Mate Gabora. W 2015 r. Jolanta Olszewska zakończyła pracę w tym teatrze.