Maciej Damięcki

Ur. 11 I 1944 w Podszkodziu

Aktor.

Syn Ireny Górskiej i Dobiesława Damięckiego – zasłużonych twórców teatralnych. Brat aktora Damiana oraz ojciec również aktorów: Matyldy i Mateusza.

Absolwent Wydziału Aktorskiego PWST w Warszawie (1966). W latach 1966-1996 z przerwą na sezon 1984/85 aktor Teatru Dramatycznego m.st. Warszawy.

Zadebiutował na tej scenie rolą Lula – chłopca, który wraz z rodzeństwem bawi się w morderstwo rodziców - w Wieczorze zbrodniarzy Triany w reżyserii Wandy Laskowskiej w 1967 r. „Maciej Damięcki wykazał w kilku wcie­leniach, jakie prezentował na sce­nie, że jest aktorem zdolnym, któ­ry czuje się już bardzo swobodnie na scenie, dziedzicząc godnie wiel­kie tradycje aktorskie swej rodzi­ny. On z kolei czuł się najlepiej w roli młodego zbuntowanego chłopca, którego przytłacza stęchła atmosfera domu rodzinnego. Bar­dzo ciekawie zagrał jednak także role swojego własnego ojca” – pisał Roman Szydłowski („Trybuna Ludu” 1967 nr 7).

Z racji chłopięcych warunków zewnętrznych w początkowym okresie kariery często grał role młodych bohaterów , jak np. w Żeby wszystko było jak należy Pirandella w reżyserii Ludwika Rene, Bartleby Zawieyskiego czy w Słoniu Kopkowa – oba w reżyserii Witolda Skarucha.

W Zakładniku Behana w reżyserii Zygmunta Hubnera dostał rolę Rio w parze homoseksualistów (z Czesławem Kalinowskim), o której Bohdan Drozdowski napisał: „Damięcki pokazał, że zgrabny chłopak z nagim pępkiem może być równie sexy jak podobnie odziana zgrabna dziewczyna. Przy wyjściu komentowano, przy salwach śmiechu, tę właśnie parę. Może zresztą dlatego, że na polskich scenach niebywale rzadko można oglądać tego typu typy” („Teatr” nr 1972 nr 4).

Wystąpił w głośnych inscenizacjach Teatru Dramatycznego, ale w rolach drugoplanowych lub epizodycznych, m.in. w Kronikach królewskich wg Wyspiańskiego w reżyserii Ludwika Rene, Ślubie Gombrowicza, Królu Learze Szekspira – oba w reżyserii Jerzego Jarockiego, Hamlecie w reżyserii Gustawa Holoubka, Mizantropie Moliera w reżyserii Witolda Zatorskiego, Operetce Gombrowicza w reżyserii Macieja Prusa, Ach, Combray wg Prousta w reżyserii Waldemara Matuszewskiego.

Ostatnią rolą aktora w Teatrze Dramatycznym był doktor Warren w Szaleństwie Jerzego III Bennetta w reżyserii Filipa Bajona (prem. 1994).

Popularność szczególnie w latach 70. przyniosły Damięckiemu występy w telewizyjnym programie dla dzieci Pora na Telesfora.

Na pracy Macieja Damięckiego w Teatrze Dramatycznym zaciążyła odkryta w 2007 r. informacja, że aktor w latach 1973-89 był współpracownikiem Służby Bezpieczeństwa o pseudonimie Bliźniak. Do współpracy został przymuszony w konsekwencji przyłapania go na jeździe samochodem pod wpływem alkoholu. W raportach pisanych dla SB aktor przekazywał informacje również na temat swoich kolegów z zespołu Teatru Dramatycznego.