Osoby

Celina Niedźwiecka, także Czesława, Sława N., zamężna Bujańska (14 X 1904 Ra­dzymin - 3 XI 1988 Kraków), aktorka. Studio­wała polonistykę na UW, a w 1.1923 - 25 była słuchaczką Oddziału Dram. przy Konserwato­rium Muz. w Warszawie. W sez. 1925/26 de­biutowała w T. im. Bogusławskiego w Warsza­wie (np. Zofia w "Intrydze i miłości" Schillera), a gościnnie w sierpniu 1926 z zespołem akto­rów warsz. występowała w T. Małym we Lwo­wie (Zosia w "W małym dworku" Witkiewicza). W sez. 1926/27 grała w T. Reduta w Wilnie (Gwendolena w "Bracie marnotrawnym" Wil­de`a), w 1. 1927-29 w T. im. Słowackiego w Krakowie (Marysia w "Weselu" Wyspiańskiego, Lokatorka w "Moralności pani Dulskiej" Zapol­skiej, Andromaka w "Achilleis" Wyspiańskiego, Tonią w "Kwadraturze koła" Katajewa), w 1. 1929-31 w T. Miejskim w Łodzi (Ofelia w "Hamlecie" Shakespeare'a), w 1.1931-33 w T. na Pohulance w Wilnie, w sez. 1933/34 w T. Ka­meralnym w Warszawie (ponownie Ofelia, Wanda w "W małym domku" Rittnera). W 1. 1934-36 była aktorką T. Miejskiego w Łodzi (Luiza w "Intrydze i miłości" Schillera, Infantka w "Cydzie" Corneille'a, Barbara w "Jegorze Bułyczowie" Gorkiego), w sez. 1936/37 znów w Wilnie, 1937/38 w T. Polskim w Łodzi, 1938/39 w T. Kameralnym w Warszawie (np. Wanda w "Rodzeństwie Thierry" du Garda), potem w T. Miejskich we Lwowie. W czasie okupacji niem. brała udział w konspiracyjnych koncertach poetyckich, organizowanych przez M. Wier­cińską. Po wojnie osiadła na stałe w Krakowie i grała w Starym T. (1. 1945-46), gościnnie w T. Miejskim w Opolu (we wrześniu 1946 w roli Ofelii), w T. Kameralnym TUR (sez. 1946/47), potem pn. T. Powszechny TUR (sez. 1947/48), w Miejskich T. Dramatycznych (1948-54 naobu scenach) oraz w Starym T. (1954-73). W okresie powojennym grała m. in. Panią Soerensen ("Niemcy" Kruczkowskiego), Panią Grandet ("Eugenia Grandet" wg Balzaka), Pon­cię ("Dom Bernardy Alba" Lorki) Dobrójską ("Śluby panieńskie" Fredry), Eleonorę ("Cyd" Corneille'a), Panią Wołowinę ("Nosorożec" Ionesco), Radczynię ("Wesele" Wyspiańskiego), Eugenię ("Tango" Mrożka), Praskowię ("Biesy" Dostojewskiego), Panią Grubach ("Proces" Kafki). W 1. siedemdziesiątych współpracowała z T. Cricot 2 T. Kantora.
Źródło: Almanach Sceny Polskiej 1988/89 tom XXX, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 1995