Osoby

Mikołaj Kopiński (8 IV 1910 Warszawa - 10 VI 1985 Kraków), tancerz, baletmistrz, choreograf, pedagog. W 1930 ukończył Warsz. Szkołę Baletową i został solistą baletu T. Wielkiego w Warszawie. W 1937 przeszedł do zespołu Polskiego Baletu Reprezentacyjnego, z którym do 1939 występował m.in. w Paryżu (T. Mogador), Londynie (Covent Garden), Berlinie, Cannes, Nicei, Marsylii, Lyonie, Brukseli, Luksemburgu, Kownie i na Wystawie Światowej w Nowym Jorku (czerwiec 1939). Wykładał taniec w Szkole Tańca Scenicznego Tacjanny Wysockiej i Szkole Gimnastyki i Tańca Artystycznego Ireny Prusickiej w Warszawie. W 1945 brał udział w programach estradowych .m.in. w sali kina Scala i w kawiarni Cyganeria, często w duecie z Niną Nowak. W tym samym r. zorganizował istniejący dwa lata objazdowy zespół pn. Rewia Taneczna, który prezentował program "Z tańcem dokoła świata" m.in. w krak. T. Groteska (jesień 1946), następnie kierował kolejnym własnym zespołem pn. Polski Balet Kępińskiego. W 1. 1947-52 był baletmistrzem i choreografem objazdowego Baletu Domu Wojska Polskiego w Katowicach, który występował m.in. na Wawelu (1948), następnie choreografem Zespołu Pieśni i Tańca Wojska Polskiego, w 1. 1952-58 Opery Śląskiej w Bytomiu oraz wykładowcą tańca klasycznego i charakterystycznego w miejscowej Szkole Baletowej. Na scenie śląskiej przygotował choreograficznie szereg przedstawień baletowych, m.in. "Kopciuszek" Prokofiewa, "Na kwaterunku" Moniuszki, "Sprytni studenci" Farkasa, "Szeherezada" Rimskiego-Korsakowa, "Pan Twardowski" Różyckiego, a także oper, jak np. "Janko Muzykant" Rudzińskiego, "Hrabina" i "Halka" Moniuszki, "Trubadur" Verdiego, "Zaczarowane koło" Gablenza, "Wesołe kumoszki z Windsoru" Nicolaia. W 1958 powierzono mu zorganizowanie stałego baletu nowo utworzonego T. Muzycznego Opera i Operetka w Krakowie, a następnie kierownictwo tego zespołu (do 1961). Równocześnie w sez. 1958/59 był choreografem Operetki w Łodzi, następnie Operetki Śląskiej w Gliwicach (1961-66). Współpracował też z Operetką w Szczecinie (sez. 1964/65) i T. Muzycznym w Gdyni (1965). Na scenach operetkowych przygotował m.in. chor. "Pocałunku Czanity" Milutina, "Czaru walca" Strausa, "Can-cana" Portera, "Ptasznika z Tyrolu" Zellera, "Trzech muszkieterów" Frimla. W sez. 1967/68 współpracował z Operą Wrocławską, a od 1 I 70 do końca sez. 1970/71 był jej stałym choreografem. Około 1975 zorganizował i przez kilka lat prowadził Polski Balet Charakterystyczny, działający pod patronatem ZPR. Współpracował też z ruchem amatorskim. Wychował wielu wybitnych tancerzy, jego uczniem był m.in. Conrad Drzewiecki.

Źródło: Almanach sceny polskiej 1984/1985. Tom XXVI. Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe - Warszawa 1989.